حسین اللهی

گروه بزرگ جدید در دین اسلام و زیر شاخه تشیع بصورت غیر رسمی بوجود آمده که من نامش را حسین اللهی گذاشته ام .

اشاره به شیعیانی است که خود را داغدار و مرید حسین ابن علی امام سوم خود میدانند . البته همان طور که گفتم بصورت غیر رسمی ولی در اجتماعات میلیونی خود را نشان میدهند . حداقل در کشور ایران  که بسیار عادی با این موضوع برخورد میشود و به عنوان یک موضوع و ساختار دینی خاص به آن نگاه نمی اندارند . و بدین ترتیب تحقیق پیرامون این موضوع باید بصورت میدانی انجام شود .

اما چه باعث شده که من این بخش بزرگ از شیعیان را حسین اللهی بنامم ؟!

وجه مشترک اینها بحث شفاعت است و معتقدند علاوه بر اینکه تمام ائمه چهارده معصوم که قدرت شفاعت نزد خدا برای ایشان را دارند ، حسین ابن علی نقش پررنگ تری دارد و شرکت در مراسم عزای او به نحوی عملی باصطلاح حسنه است که موجب حذف سیئاتشان میشود .

دومین ویژگی این دسته کمرنگ بودن اعمال اصلی دین اسلام مانند نماز است به نحوی که شرکت در مراسم عزاداری این امام بر خواندن نماز ارجحیت دارد .

این گروه معتقدند اعمالی که در دین نهی شده اند اگر چنانچه توسط آنها انجام شود مانع از ورود و عضویتشان نمیشود بعلاوه اینکه حضورشان در شبهای خاص و یا مراسم خاص موجب از بین رفتن گناهانشان نیز میشود .

آنچه که در عمل مشاهده میشود بسیاری از باصطلاح پیروان این امام مانند پیروان متعصب علی ابن ابی طالب ( امام اول شیعیان که علی اللهی خوانده میشوند ) رابطه ای کاملا احساسی دارند با این تقاوت که مریدان حضرت علی دارای ریشه فرهنگی در عالم تصوف داشته و به نحوی خود را وامدار عرفان دینی میدانند .

آنچه  نگران کننده است ، احساسی بودن پیروی از امام حسین توسط این دسته است و عدم شفافیت در باید ها و نباید هایی که یک مکتب در متون یا مانیفست خود دارد . اینکه فارغ از محفل بحث و اندیشه صرفا به مدح و ثنای ایشان و لعن و نفرین و خونخواهی دشمنانش می پردازند .

پ ن : البته در هر موضوع تاریخ در نیم هزاره اخیر ایران نباید از نقش حکومت صفویه غافل شد .