اما در عدیده علامات سوالی که در این دو روز زندگی بر ذهن کوچک من نقش بسته جستجوی علت برادر کشی در جامعه است .
اینجور بگویم که مراحل احترام پدر من اینجور بود :
مسیحی و زرتشتی و یهودی در مقام نسبتا خوبی بودند
در مرحله بعدی اهل تسنن
در مرحله ضعیفتری دراویش و صوفیان
و در آخرین مرحله احترام که شاید احترامی هم نباشد بهائیت و وهابیون هستند .
حکایت غریبیست ! به کسانی که پیامبرشان و کتاب مقدسش را قبول نداشتند بیشتر از کسانی که هم دین هستند و لی منش پیاده کردن دین را متفاوت می انگاشتند احترام قائل بود !
کله آدم گیج می ره ! مردمان دین دیگه تا منتها الیه هر رشته ای توی دانشگاه می توانند بروند ولی مثلا بهائیان حق تحصیل ندارند ! جالبه اونا میگن الله ٬ اینا هم میگن ! اونا میگن محمد ٬ اینا هم میگن ٬ اونا و اینا میگن قرآن کتاب آسمانی .... خلاصه تشریف میاورند تا آخرین منزل ٬ اونا میگن امام زمان اومده و رفته ٬ اینور میگن نه هنوز نیامده .
خب اختلاف در منزل آخر است و جای بحث هم دارد اما ...... اما ..... پدر مرحوم من آخه اون زرتشتی که با هم گل می گفتین و می شنفتین اصلا از بیخ که هیچی از دینت رو قبول نداشت ! اون مرحوم جهودی که دم چهار سو می نشست و مزه می ریخت که صد در صد با دینت مخالف بود ! حال شما گیر دادی به این بهائی که توی پله آخر پاشو از نظر تو کج گذاشته !
خدا بیامرزدت بابا این دیگه از اون رفتارای ناهنجار بود ! آخه سیبیل درویشای گنابادی که دیگه به دنیا و آخرت کسی ربطی نداشت !
خلاصه اینکه مرحوم پدر ما بدجور خفت برادراش رو میگرفت و ما هاج و واج !
اما امان از اون روزی که خودشم مغضوب شد ! اونروزی که :
او شیعه دوازده امام و انها هم دوازده امام ٬ او انقلابی و اونا انقلابی ٬ او ریشش رو می زد اونا نمی زدن به همین دلیل اونا شدن حزب اللهی و او حزب شیطونی !
اونا شدن همه کاره و او همون کارگر باقی موند !
پدر مرحوم من ! آخه این خشتی که گذاشتی هنوزم داره قربانی میگیره !
گفتگوی تمدنها رو بی خیال !
در این کلام قصد حمایت از هیچ دین و مکتبی نبود تنها سوال متعجبانه ای بود بر مزار پدر مرحوم .
نوروز مبارک
۱۴۰۹۰ اهورائی
۷۰۳۳ آریایی
۶۷۶۱ آشوری
۳۷۴۹ زرتشتی
۲۵۷۰ شاهنشاهی
۱۳۹۰ شمسی ( خورشیدی )
بله اینم را باید به عجایب هفتگانه دنیا اضافه کرد که ایرانیان برعکس تمام ملل دنیا مبنای تاریخی خود را از نزدیکترین واقعه تاریخیشان قرار داده اند !!! بعدهم داد می زنن تمدن ما ...