بررسی

در مورد کاهش آهنگ رشد جمعیت طبق آخرین آمار گیری و جار و جنجالی که به راه انداختند چند نظری دارم : 

اولن در جواب اونایی که به دولتهای خاتمی و هاشمی حمله میکنند بگم که کاهش نرخ فقط به خاطر برنامه های تنظیم خانواده دولتها نبوده 

دومن درجواب وزیر بهداشت فعلی عرض کنم که  اقتصاد مردم در دهه هشتاد خورشیدی بهتر از دهه شصت هست پس چرا نرخ دهه شصت بیش از دوبرابر است ؟! 

سومن  میماند مساله اجتماعی !  

از نظر اجتماعی ایران در دهه شصت در وضعیت بهتری بوده یا دهه هشتاد ؟ همه می دانیم که طبقه متوسط در دهه هشتاد خورشیدی بسیار پهن تر و گسترده تر از دهه شصت بوده پس به نظر من عامل تغییر اجتماعی مهمترین عامل در کاهش نرخ رشد جمعیت در سالهای اخیر بوده است . 

عواملی اجتماعی چون : 

 - مهم بودن نحوه پرورش و آموزش کودکان و نیز آینده شغلی و اجتماعی فرزندان در نزد والدین

- توجه به زندگی فردی در بین زوجین به جای کاهش میزان رفاه و آسایش و تفریحات با حضور فرزندان

- کاهش میزان نفوذ ایدئولوژی و دین در جامعه در تولید فرزند یا پیشگیری از بارداری ناخواسته

- تغییر ارزشهای جامعه از تکثر فرزندی به تعداد کم

- کاهش میزان حساسیت جامعه نسبت به جنسیت فرزند

- بالا رفتن سن ازدواج

- افزایش تعداد و میزان حضور زنان در فضای جامعه مثل اشتغال و ورزش  

البته با بیان موارد فوق قصد نادیده گرفتن عوامل اقتصادی و یا تبلیغاتی ندارم ولی هدفم بیان ناگزیر بودن عوامل اجتماعی و پر اهمیت تر بودن آن است .

بدیهیست با نگاهی دوباره به موردهای اجتماعی ذکر شده توسط من این نکته پررنگ می نماید که به سادگی نمی توان آهنگ رشد جمعیت را افزایش داد . !  کدامیک از آن موارد را به سادگی میتوان حذف کرد ؟!! 

--------------------------------  پینوشت ------------------------------

نرخهای واجب دیگری چون بیکاری ٬ سرانه ملی ٬ سرانه ناخالص تولید و رشد اقتصادی بسیار مهمتر از نرخ ۱.۲۹ رشد جمعیت هستند !