شش ماه باقیست

روزی روزگاری پرزیدنتی از ایران زمین گفت : من مدیریت جهانی میکنم ! به بین الملل پیشنهاداتی برای مدیریت دارم . 

ما گفتیم بابا دمت گرم !  

حالا که به اواخر پاییز رسیدیم و مشغول شمردن جوجه ها شدیم دیدیم که در کشور خود : 

تورم دهشتناک !  

فساد اقتصادی فراگیر ! 

 آرامش و امینت زندگی در بین مردم کم ! 

 سلامتی به جهت کمبود دارو و لوازم پزشکی در معرض خطر !  

مهاجرت به خارج از کشور بسیار ! 

اختلاف بین افراد و احزاب حاکم در تاریخ کشور کم نظیر ! 

قوت و روزی کمرنگ ! 

نقل محفل دادگاههای کشورهای مختلف ، احترام و عزت ملت  کمتر از همیشه ! 

روابط با سایر کشورها تیره و تیره تر !  

 آه ! ملت رو باش که دوره اصلاحات دردشون شده بود آزادی بیان !!! 

اما در این باب مرا درد دلیست کهنه با پرزیدنت احمدی نژاد :  

 هفت سال و نیم گذشت ! نیازنیست بگویم خوب یا بد چون نن جون مهدی هم با پوست و گوشتش اوضاع را درک کرده .  

نمی نویسم از سرزنش و کینه ! که ملامت گران بسیارند  !

 می خواهم بگویم : دکتر تو میتونی ، هنوز شش ماه مونده به پایان ریاست جمهوریت  ! یه تکانی بده ، باور کن ما مردم فراموشکاری هستیم ! خطاها و اشتباهاتت رو فراموش میکنیم .  

بیا وسط ، تو چه بخواهیم و چه نخواهیم رییس جمهور حدود هفتاد و پنج میلیون نفر هستی ، بیا و در این شش ماه برای همه ما ، مردم باش ! باور کن میشه !  

روزی می رسد که می خواهی جبران کنی ولی شاید نان خانه ات را نیز خودت انتخاب نکنی !  

این رسم روزگار است ! من و تو را تفاوت قائل نیست ، کمی زود ، کمی دیر !  

به نمایندگی از تمامی مردم ایران میگویم ، زن و مرد ، کودک و جوان و پیر ، کارمند دولت و بازاری و کارگر و بیکار ، پلیس و سپاه و ارتش ، مذهبی و غیر مذهبی :  

خواهشمندم نگذار دیرتر شود ! شش ماه  باقیست .